Fırında Helva

Buzzzz, hava buz gibi, buz gibi de... kar yok sadece kuru bir soğuk, ayrıca yerler de jilet gibi, feci kaygan, yarın nasıl işe gideceğim, kara kara düşünüyorum. Buzlanmış yola hiçbir şey fayda etmez, ne kar lastiği ne de zincir. Bu kadar soğuğu çekiyoruz ama ortada doğru düzgün kar yok ki...Gerçi bizim dışımızda herkes kar gördü. Bulunduğum bölgede kar fotokopi gibi, yani sanki orijinal değil de sahte gibi duruyor, var ile yok arası bişey. Televizyonlarda bakıyoruz millet karlarda yuvarlanıp kar topu oynuyor ama bizim buralarda kıyıda köşede, biraz arabaların üzerinde biraz şurda biraz burda...ne kadar büyük bir şehirde yaşıyoruz ki bir mevsimin bile çeşit çeşit alt açılımları var. Neyse canım sonuçta soğuklar uzun sürmesin tabii ki, Allah evsizlere acısın.

İlk defa bu kadar soğuk bir kış görüyorum İstanbul'da. Gerçi annem anlatır, sene kaç bilmiyorum ama boğaza buzullar falan geldi diye, yoksa kurtlar mı indi demişti, hatlar karıştı valla hatırlayamadım şimdi :) Ama kendi yakın geçmişimden örnekler sunabilirim size.
Bugün eşimle biraz taze hava alalım diyerekten dışarı çıkmıştık, yolda yürürken aklımıza 86 senesinin kar yağışı geldi, o zaman üniversite öğrencisiydik ve o gün okula gidemediğimiz için tüm arkadaşlar caddeye gelip yürüyüş yapmıştık. Hatta noter sokakta kayak yapanları görmüştük, ne kardı ama, sanki her taraf bembeyaz bir halı ile kaplanmıştı. Afacan çocuklar karşı kaldırımdan diğer kaldırımdakilere kar topu fırlatıyorlardı, hatta bazıları işi abartıp içine taş koyup fırlattıkları için polis gelmişti. Aradan yaklaşık 24 sene geçti ve bir daha böyle bir kar yağışı görmedim diyebilirim. Gerçi sonrasında, sene sanırım 88 di, okuldan mezun olmuştum, ilk işimde çalışıyordum, işe gitmek üzere yola çıkmıştım, 86 senesindeki gibi olmasada karlı bir yıldı. Otobüs ile karşıya geçiyordum, köprü buz tuttuğu için otobüste 2 saat mahsur kaldıktan sonra otobüs şöförü dileyenlerin inebileceğini söylemişti. Ben yaşlarda 2 genç kızla kafayı uydurup, birlikten güç doğar diyerekten otobüsten inmiş, 3 kız otoyolda yürüyerek evlerimize dönmüştük, kaç saat yürüdük hatırlamıyorum, tabii sonunda bir vasıta bulmuş yolun geri kalanını da o şekilde gelmiştik ama, eve geldiğimde, o zaman cep telefonu olmadığı için, annemin meraktan deliye dönmüş haliyle karşılaşmıştım. Ayaklarımı hissetmiyordum, annem bunun için bir tasa sıcak su doldurmuş ve ayaklarım buzunu öyle çözmüştük diyebilirim.

Çok da zor bir deneyim değil belki bu ama, o yaşlarda demek ki insan böyle şartlar altında başının çaresine bir şekilde bakabiliyormuş, bunu görüyorsun.

Anıları hatırlamak güzel, anılarının olması da güzel. Belki o gün kendimce kötü bir deneyim geçirmiştim ama bugün o günü hatırladığımda aklımda güzel bir tat kaldığını görüyorum.
Güzel bir tat dedim de geçen gün balığın peşine yapmış olduğum fırında helva da ağzımızda güzel bir tat bıraktı doğrusu.
Hani genelde balıktan sonra "tatlı ne var?" denir ya...işte bir anda aklıma dolapta duran sade tahin helvası geldi.

Hemen bir tabağa koyup biraz taze limon suyu, 2 çorba kaşığı süt ve 1 çorba kaşığı da krema ilave edip ezerek yumuşattıktan sonra küçük bir fırın kabına koyup önceden 200 derecede ısıttığım fırında üzeri resimdeki gibi kızarıncaya kadar tuttum, sanırım 5-6 dakika falan sürdü. Kattığım malzemeler tamamen göz kararıydı. Ekmeği süre süre yedik, balığın peşine çok iyi gidiyor, tavsiye ederim.


Afiyet olsun !